** Aşık Edebiyatı Şairleri (Temsilcileri)

AŞIK EDEBİYATI’NIN TEMSİLCİLERİ

16.yy
KÖROĞLU
İsmi pek çok efsaneyle birleşir.
Kökü Orta Asya’ya dayanan KÖROĞLU DESTANI ‘nın kahramanı KÖROĞLU ile şair KÖROĞLU her zaman karıştırılmıştır.
Sade bir dil kullanmış, en güzel koçaklama(kahramanlık türünde yazılan şiirler)örneklerini vermiştir.
Aşk ve doğa şiirleri de vardır.


17.yy
KARACAOĞLAN
Hayatı ile ilgili fazla bilgi yoktur.
Çok zengin bir halk kültürüne sahip, milli zevki çok iyi benimseyen bir şairdir.
Türk Halk şiirinin en LİRİK(duyguların coşkuyla anlatıldığı şiirler)şairidir.
Şiirlerinde çoğunlukla aşk, doğa konularını işlemiştir.
Halk dilini büyük ustalıkla kullanmıştır.
Koşma, semai, varsağı nazım şekilleriyle yazmıştır.

AŞIK ÖMER
Hem halk hem de medrese eğitimi almıştır.
Dili tamamiyle halk dili değildir.şiirlerinde Arapça Farsça tamlamalar kullanmış ve şiirlerinin çoğunu aruz vezni(ölçü)ile yazmıştır.Fakat hece ölçüsü ile yazdığı şiirlerinde daha başarılıdır.
ŞAİR-NAME adlı eseri en bilinen eseridir.

GEVHERİ
Hem halk hem de divan edebiyatı anlayışı ile eserler vermiştir.
Teknik olarak Aşık Ömer’den daha iyidir.Aruz vezni ile yazdığı şiirlerinde Fuzuli etkisi görülmektedir.
Çoğunlukla aşk ve ayrılıktan bahseder.LİRİK bir şairdir.

Âşık edebiyatı
(XIV. yy'dan günümüze): "Âşık" adı verilen ozanların geleneksel ürünlerinin oluşturulduğu edebiyata, "âşık edebiyatı" denir. Aşıklar, ürünlerini saz eşliğinde söylemelerinden ötürü, "saz şairi" diye de adlandırılır. Âşıklar, başlangıçta halka yakın olan tekke edebiyatının vakıflar düzeniyle güçlenerek yüksek sınıfa yaklaşması sonucu ortaya çıktılar; eski destan geleneğini sürdürüyor, aşk ve doğaya ilişkin şiirler söylüyor, sözlerine sazlarıyla eşlik ediyor, ustalarının geleneğini sürdürüyor, yaşadıkları çağın ve çevrenin bazı yönlerini şiirlerine yansıtıyorlardı. Şiirlerini doğaçtan (irticalen) söyleyen âşıklar, geleneksel yolu izledikleri, yaşamdan ve toplumdan kopmadıkları için, etkilerini bir ölçüde yitirmiş olsalar da, günümüzde de sanatlarını sürdürmektedirler. Âşık edebiyatının temsilcileri arasında da XVII. yy'da Karacaoğlan, Âşık Ömer, Gevheri, Gazi Âşık Hasan, XVIII. yy'da Âşık Nuri, Âşık Dertli, XIX. yy'da Dadaloğlu, Erzurumlu Emrah, Bayburtlu Zihni,ÂşıkSeyrani, Tokatlı Nuri, Ruhsati, Sümmani, XX. yy'da Kağızmanlı Hıfzı, Huzuri, Âşık Veysel Şatıroğlu, Aii İzzet Özkan, vb. sayılabilir.